ਤੇਰੇ ਵਸਲ ਦੀ ਯਾਦ

ਤੇਰੇ ਵਸਲ ਦੀ ਯਾਦ

ਪੈ ਗਈ ਏਨੀਂ ਫਿੱਕੀ

ਕਿ ਵਾਹਿਆਂ ਵੀ

ਨਹੀ ਵਹਿੰਦੀ

ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਤਸਵੀਰ

ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ

ਕਿਤੇ ਵੀ

ਉੱਜੜ ਜਾਣ ਦੀ ਤਾਂਘ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸੱਬਬਾਂ ਦੀ

ਬੇਲੋੜੀ ਔਲਾਦ ਹੈ ਕੋਈ

ਹੁਣ ਤਾਂ

ਖਲਾਅ ਦੇ ਵਰਕਿਆਂ 'ਤੇ

ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ

ਮੈਨੂੰ ਲਿਖ ਰਹੀ ਹੈ

ਚੁੱਪ ਚੁਪੰਤਰ

ਕੋਈ ਕਵਿਤਾ

ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਮੇਰਾ

ਮੌਨ ਵਾਚਨ

ਲਿਖਦਿਆਂ ਲਿਖਦਿਆਂ

ਮੈਂ ਅਣਲਿਖ ਹੋ ਗਿਆ

'ਤੇ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ

ਤੁੰ ਪੂੰਝੀ ਗਈ

ਮੇਰੇ ਅੰਤਰ ਮਨ ਤੋਂ