ਉਡਾਰੀ

ਜੇ ਕੂੜ ਆਖਾਂ ਤਾਂ
ਹਿਰਦਾ ਰੁਦਨ ਕਰੇ
ਗੁਆ ਨਾ ਦੇਵਾਂ ਤੈਨੂੰ
ਜੇ ਸਚਿਆਰਾ ਹੋਵਾਂ
ਹੋਰ ਨਾ ਫਰੋਲ਼
ਮਨ ਦੀਆਂ ਤਹਿਆਂ
ਕਦੇ ਫੇਰ ਪਾਵਾਂਗੇ
ਛੱਡ ਚੱਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ
ਹੁਣ ਐਨੀ ਕੁ ਰਹੀ ਹੈ
ਬਾਤ ਬਾਕੀ
ਹੁਣ ਐਨੀ ਕੁ ਬਚੀ ਹੈ
ਬਾਤ ਬਾਕੀ
ਕਿ
ਬੜੀ ਕਾਹਲ਼ ‘ਚ ਸੀ
ਬੇ-ਵਤਨ ਪਰਿੰਦੇ
ਬੱਸ ਚੋਗਾ ਚੁਗਿਆ
‘ਤੇ
ਉੱਡ ਗਏ